2014 yerel seçimleri sonrası Pamukova aldığımız 4 meclis üyesi ile uzun süre avunduk.
2019 seçimlerinde biz bundan böyle belediye değil belediyeler almak istiyoruz diyerek yönetimlere gelenler yine 20-25 belediye meclis üyesi ile yetinmek zorunda kaldılar.
Her zaman yazılarımda bireysel düşünüyor diyerek suçladığım grup başkan vekili Engin Özkoç ve PM üyesi Ayca Taşkent'in bu seçimde örgüt kararlarına uyduklarını izledim.
Belediye başkan atamalarında örgütlerin istediği adayların gösterilmesi için genel merkezde etkin olduğunu gözledim.
İl Başkanlığı için bina istendi, binanın alınması için genel merkezde yardımcı oldu, bina alındı.
Seçim için para lazım olduğu söylendi, Engin Özkoç para gönderdi.
Seçim çalışması için nereye davet edildilerse gittiler.
Sonuç olarak Engin Özkoç ve PM üyesi Ayça Taşkent'e vefasızlık yapıldı.
İl örgütünün düzenlediği PM üyesi Ayça Taşkent ve Grup başkan vekili Engin Özkoç'un katılmadığı seçim öncesi gar meydanında yapılan Muharrem İnce mitingini üzüntü ile izlediklerini düşünüyor ve İl Başkanının neden Muharrem İnce de ısrarını da anlayamıyorum.
Sonuç olarak; Maalesef İl ve İlçe örgütlerinde AKP olduğu gibi metal yorgunu olduğu gerçeği ortaya çıkmış ve değişime gerek olduğunu gözlemledim.
'Sağdan say 100 kişi Soldan say 100 kişi'
Bu seçimlerde parti üyelerinin peşin peşin kaybettikleri bir seçim izledim.
Belediye alacağız diyen güvenleri yoktu, moral motivasyonu yoktu sandığa gitme hevesleri yoktu.
Bu durumda sandıklara yansıdı ve müşahit bulma zorluğu çektik.
Bir İstanbul, bir Ankara, bir Adana, bir Antalya, Bilecek, Bolu, Yalova, Sinop, Tekirdağ, Muğla, Hatay, Eskişehir, İzmir gibi olamadık.
Sadece parti içerisinde yönetimlerde iktidar olmayı düşünen insanlara ihtiyaç yok.
Liyakatlı yöneticilerle örgütün kendini toparlayarak toplumun her kesimine umut olmaya devam etmelidir.
Yeni yapılanmaya ihtiyaç var.
Kan değişimlerinin olması gerekiyor.
Parti örgütünün yapması gereken, planlı programlı halk içine yayılmaktır.
CHP için Sakarya'da tek çıkış yolu da budur.
