Yaşam ne kadar makam, güç, para, hırs ile doluysa maddeye yaklaşıyorsun. Fakat ne kadar sıkıntı, kırıklık ve keder yaşıyorsan da maddeden uzaklaşıyorsun. Bu uzaklaşma derin tatlara ulaştırıyor. Hayatın derin bir felsefesi olduğunu fark ediyor ve yüzeysellikten sıyrılıyorsun.
Esasında bir çok insanın derin ve kalın kabukları var. Maddeden oluşan bu kabuktan ibaret sandığın dünyayı yapay ve sahte gerçekliği ile yaşıyorsun. Neticede varlığını bu yalan gerçeklikle tatmin ediyorsun. Anlık hazlar, nefse hoş gelen alkışlar seni senden uzaklaştırıyor.
İnsan kabuğunu sıyırmalı bazen. Kabuğunda yaşanan hayat kör ve sağırdır.
İçindekinden ibaret sanır insan yaşamı.
Ufkunu genişletmek için kabuğunu sıyırma cesaretini göstermedikçe sahte gerçeklikten çıkamazsın... Hayatın gerçek anlamını bulamazsın.
Bazen bir şey eksikmiş gibi arayışlarının nedeni de bu olabilir ne dersin?